فرشته ناز مهربون

  دختر طلای مامانی دو ماهگیت مبارک آنیسای عزیز و دوست داشتنی بودنت کنارمون خیلی واسمون آرامش بخش و لذت بخشه و خیلی خیلی به وجودت عادت کردیم     هنوز متاسفانه خوابیدن یا شیر خوردن و کلا برنامه زندگیت رو روال نیوفتاده و به زندگی بیرون از رحم مامانی هنوز عادت نکردی و همچنان گریه های بی وقفت ناراحتم میکنه آخه خودت خیلی اذیت میشی و وقتی شروع به گریه میکنی آروم کردنت خیلی سخته . البته خداروشکر بعد از چله خیلی بهتر شدی ولی همچنان شبا تا دیر وقت بیداری و گریه میکنی و ما هم به صدای سشوآر رو می اوریم که صدای محیط داخل رحم رو برات فراهم کنی. هنوزم دوست داری تو بغل بخوابی و ساعت ها باید راه بری تا آروم بشی و خواب...

دختر نازنینم چند روزی اول به دنیا اومدنت هر شب مهمون داشتیم و تقریبا خونمون همه اومده بودن اما دلم میخواست همه رو یک جا یه شب دعوت کنم اما از طرفی هم ماه رمضون بود و از طرف دیگه شما هنوز خیلی بی قراری میکردی به همین خاطر تصمیم گرفتیم بعد از چهل روزگیت مهمونی بدیم تا به قول معروف جابیوفتی و چلت تموم بشه.        نفسسسسسسسسسسسسسس خانوم من بعد از چهل روزگیت یه شب فامیلای مامانی رو رستوران ایلیا دعوت کردیم . دوست داشتم عکستو روی کارت دعوت ها چاپ کنم ,پیرهن صورتیتو تنت کردم تا ازت با خاله مهسا عکس بگیریم اما اصلا همکاری نمیکردی و تا دوربین و میدیدی یا میزدی زیر گریه یا خوابت میبرد,خلاصه خانوم طلا کلی سر کار...

بالاخره فرشته زمینی ما یه ماهه شد . عزیز دلم یه ماهگیت مبارک یه ماهه که زندگیمون رنگ و بوی دیگه ای گرفته . آنیسا جونم , درختر نازنینیم,  یه دنیا دوست دارم. دختر نازم هر روز کلی باهات حرف میزنمو بازی میکنم و خلاصه کلی با اومدنت به زندگیمون معنا دادی. خداروشکر که هر روز بزرگ و بزرگتر میشی و کلی واسمون دلبری میکنی .  عزیز دلم ,تنها چیزی که تواین مدت اذیتمون میکرد گریه کردنات بود. آخه خیلی گریه میکردی و شبا تا دیر وقت مدام گریه میکردی و نمیخوابیدی البته با صدای سشوآر یه کمی اروم میشدی و واسه مدتی گریه هات قطع میشد. یه شب اینقدر گریه کردی مجبور شدیم بهت یکی دو قطره عرق نعنا بدیم( که خوردی و آروم شدی) آخه یکم سخت باد گ...

فرشته ناز مهربون  توی بیستمین روز از زمینی شدنت, با دایی مسعود تصمیم گرفتیم واسه اولین بار پیراهن تنت کنیم و ازت عکس بگیریم. عزیز دل با کلی زحمت پیرهنتو تنت کردم ولی توش خیلی راحت نبودی .جیگر طلای چونکه اصلا مو نداشتی شبیه پسرا پیراهن خیلی بهت نمی اومد و گلسراتم به سرت بزرگ بود, یه تیکه روبان صورتی که به لباست بخوره رو برداشتم و باهاش واست یه تل درست کردم تا معلوم بشه دخملی ( مامانی فدات بشه دخملیییییییی) . قربون دختر با فهمم برم که کلی باهامون همکاری کرد و اصلا گریه نکردی اخه تازه از خواب پا شده بودی و شیرتم خورده بودی . من باهات حرف میزدم و ادا اصول در می آوردم که بخندی ,دایی مسعودم تنذ تنذ ازت عکس میگرفت. عاشق این عکستم...

آنیسای عزیزم روزای آغازین زندگیت, روزای سخت ولی شیرین و لذت بخشی بود. هممون از وجود نازنینت خیلی خیلی خوشحال بودیم اما هنوز با شرایط وفق نشده بود . به جرات میتونم بگم سه چهار روزه اول 3 ساعتم نخوابیدم یعنی اصلا نمیتونستم که بخوابم مدام بالا سرت بودم .حتی وقتی هم که میخوابیدی بازم خوابم نمیبرد و میشستم بالا سرت و مراقبت بودم. خیلی نگران این بودم که خدایی نکرده زردی نگیری, به همین خاطر هر دو ساعت به هر ترفندی شده بیدارت میکردم و بهت شیر میدادم تا از از طریق ادرار و مدفوع دفع بشه. روز سوم که برای چکاب اولیه رفتیم پیش دکترت ( دکتر مرتضوی, کلینیک اطفال بیمارستان صارم) , خداروشکر همه چیزت خوب و عالی بود و گفتند نیازی به آزمایش زردی نیست.  ...

اتاق خواب آنیسای مهربون                           ...

دلبندم بالاخره روزه موعود فرا رسید و خداروشکر دیگه انتظارا داشت  به پایان میرسید, صبح ساعت 5 پاشدیم و به همراه بابا محمود , مامان جونی , خاله مهسا و خاله طاهره راهی بیمارستان شدیم . اولین نفری بودیم که رسیدیم حتی  هنوز مسئول پذیرشم نیومده بود . خیلی لحظات خوبی بود از طرفی کلی هیجان داشتم که بالاخره میتونم رویه ماهتو ببینم و از طرفی هم یه کوچولو استرس  ولی خداروشکر ترسی نداشتم. تو لابی بیمارستان نشسته بودیم و داشتیم آخرین عکسای دوران بارداری رو میگرفتیم و کلی بهمون خوش گذشت و خندیدیم. فقط بدیش این بود که نمیتونستم چیزی بخورم ,آخه از 12 شب به بعد نباید چیزی میخوردم که معدم خالی باشه و بیچاره بقیه ام به خاطره من نرفتن صبحانه ب...